Historia

Położony u stóp Szczytniaka (554 m n.p.m.) Piórków jest wsią znaną już z "Liber Beneficiorum", gdzie figuruje jako "Pirkow". Jeszcze później, bo w XVI w. osadę nazywano Pierkowem. Na przełomie XVIII i XIX wieku była to mała wioska, licząca zaledwie około 50 domostw i niewiele ponad 400 mieszkańców.
Już w wiekach średnich wchodził Piórków w skład szerokich włości biskupów krakowskich.

Z tych czasów zachował się dokument, datowany na 1399 rok, z którego wynika, iż ówczesny biskup - Mikołaj z Kurowa - nadał pewne przywileje Przecławowi Mleczkowicowi, młynarzowi, "dla młyna wzniesionego na rzece Łagowicy i zwanego Wbrogow".

Długosz informuje z kolei, że w Piórkowie istniał w XV wieku dwór biskupi, folwark,a także 8 łanów kmiecych, trzech ogrodników, którzy płacili dziesięcinę w wysokości 8 grzywien i dwie karczmy. Istotne pożytki z tych dóbr czerpał bezpośrednio sam biskup. Osada była na tyle znaczna, że w rejestrze poborowych z 1508 roku została z pobliskim Łagowem zaliczona do rzędu miast! Jednak z kolejnych rejestrów wynika, że w 1578 roku Piórków ponownie został określony jako wieś w parafii Łagów. Wieś liczyła wtedy 5 łanów ziemi i 5 osadników.

W czasach Stanisławowskich (II poł. XVIII wieku) wraz z rozwojem manufaktur i narodzinami polskiego przemysłu powstał tu wielki piec hutniczy, zbudowany przez dyrektora fabryk żelaznych w dobrach biskupich, Szoberta. Piec nie zachował się.

W roku 1827 wieś liczyła 51 gospodarstw, zamieszkiwało ją 469 mieszkańców. W końcu XIX wieku był wsią gminną w powiecie opatowskim, oddalony 17 wiorst od Opatowa. Posiadał urząd gminy, liczył 799 mieszkańców, stało 135 domów. Folwark był majoratem rządowym - 610 mórg. W Piórkowie był urząd gminy. W skład gminy wchodziły: Dębiany, Łazy, Piotrów, Piórków i Nieskurzów.
W Księdze Adresowej Polski 1929 znajdują się następujące informacje o Piórkowie: Kolonja i gmina z przynal.: Piórków Górny (siedziba urzędu gminnego), pow. Opatów, sąd pok. Łagów, sąd okr. Radom, 73 mieszkańców, kolej: Ostrowiec nad Kamienną (28 km), poczta Łagów, telegraf Opatów, telefon Piórków Górny, 1 zabytek.

Kowale: Krzyżanowski J. (P.G.)
Spożywcze art.: Banaczyk M. (P.G.)
Szewcy: Pustuła (P.G.)
Wiatraki: Kamiński J - Sitarski A., Sitarski F.

Istnieje dawna kaplica pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa, wzniesiona w 1640 roku. Po zniszczeniach ostatniej wojny, kaplicę przekształcono w prezbiterium, dobudowując w latach 1954 - 56 nową świątynię.
Możliwośc zapoznania się z historią Piórkowa daje prywatna ekspozycja historyczno - etnograficzna Pana Kazimierza Kaczora. Na posesji piórkowskiej parafii znajdują się relikty dworu.
W roku 2003 liczba mieszkańców Piórkowa wyniosła 910, gospodarstw było 151. Powierzchnia całkowita Piórkowa to 772 ha, w tym użytki rolne - 542 ha, lasy i grunty leśne - 189 ha, pozostałe grunty (drogi) - 41 ha. Powierzchnia całkowita Piórkowa Koloni to 795 ha, w tym użytki rolne - 466 ha, lasy i grunty leśne - 280 ha, pozostałe grunty (drogi) - 32 ha.